blogberichten – Tipezananso

Jammer, jammer, Jammer, maar ik heb de handdoek in de ring gegooid. Wat is er aan de hand? Om dat voor iedereen duidelijk te maken wil ik eerst terug gaan naar februari 2016. Toen ben ik een collecte begonnen om op kleine schaal een irrigatieproject op te zetten in het dorp waar ik al sinds 2006 ongeveer de helft van het jaar verblijf. Ten gevolge van extreme droogte was de maisoogst in Malawi de laatste 2 jaar minimaal geweest en voor veel families was er een groot voedseltekort. Wekenlang heb ik toen folders huis aan huis bezorgd en het resultaat mocht er zijn. Ruim € 22.000 werd er bij elkaar gebracht. Mijn voornaamste doel was een irrigatieproject op te zetten daar dit op langere termijn een oplossing zou kunnen zijn om dit soort misoogsten te voorkomen. De natuur lijkt in dit deel van Afrika dank zij “El Nino” niet echt mee te werken. Degenen die een bijdrage leverden konden aangeven of zij dit bedrag besteed wilden zien voor irrigatie of voor voedselhulp. Het resultaat was dat ongeveer 15% bestemd was voor voedselhulp en voor de rest gaf men de voorkeur aan irrigatie. Hier ligt nu mijn probleem.

Sinds juli 2016 heb ik er met hulp van enkele lokale mensen hard aan gewerkt om dat irrigatiesysteem van de grond te krijgen maar het was moeilijk en op dit moment blijkt het onmogelijk te zijn om dit op een bevredigende manier te realiseren. In eerste instantie leek er een goede mogelijkheid om met een behoorlijk stuk land van start te kunnen gaan. Dit bleek achteraf echter onmogelijk daar het te ver van het meer lag en het ook te hoog lag om met pompen te kunnen werken. Di zou veel te duur zijn in verhouding tot wat de opbrengst zou kunnen zijn. Daarna hebben we niet stil gezeten en opnieuw plannen gemaakt voor een ander stuk land van 5 Ha waar het wel mogelijk zou zijn.

Om definitief te kunnen beginnen werd er een bijeenkomst georganiseerd voor iedereen die er met een stuk grond bij betrokken zou zijn en vooraf hebben we een duidelijke uitnodiging hiervoor met de tijd en plaats bij iedereen persoonlijk bezorgd. We hebben er toen ook op gewezen dat het belangrijk was dat iedereen aanwezig zou zijn. De bedoeling was om iedereen duidelijk te maken wat er van hen werd verwacht als we met dit project van start zouden gaan. Op maandagmorgen hadden we om half tien alles keurig klaar staan om de deelnemers om tien uur te kunnen ontvangen. We hadden op zo’n 20 bezoekers gerekend maar de allereerste en enige geïnteresseerde verscheen om tien voor elf. Verder is er niemand meer komen opdagen. Nu hoop ik maar dat jullie er begrip voor zullen hebben dat de moed me toen ontging om hiermee nog verder te gaan. Ik heb er nog enkele dagen over getwijfeld en een paar nachten wakker gelegen maar de kogel is nu door de kerk: Op deze manier wil en kan ik geen hulp brengen. Hier wil ik absoluut niet mee doorgaan.

In het dorp ken ik al lange tijd een man die oorspronkelijk uit een naburig dorp komt en hij is daar betrokken bij de opzet van een irrigatieproject. Dit was al kleinschalig gestart met een pomp vanuit het meer. Voor mij leek er een mogelijkheid te ontstaan om het geld, of een gedeelte daarvan, toch op een juiste wijze te kunnen besteden want volgens hem was er een goede mogelijkheid tot uitbreiding als er geld beschikbaar zou zijn. Er werd een afspraak gemaakt om het dorp te bezoeken. Men heeft daar ook een kindervoedselprogramma opgezet en daarvoor had men behoefte aan een eenvoudige ruimte. Hiervoor heb ik MKW 156.000 [€ 200] beschikbaar gesteld. Van dit geld wordt nu een gebouwtje van bamboe en riet opgezet dat ook dienst gaat doen als een soort kleuterschool.

Onlangs heb ik dus dat dorpje, Makawa, bezocht. Bij aankomst zat een grote groep kleine kinderen met een plastic of metalen bordje te wachten op hun eten. Er wordt dan een soort stevige maïspap opgediend en de pannen en bordjes waren in een mum van tijd leeg. Het was goed om te zien dat er voor de armsten iets gedaan werd. Daarna zouden we het irrigatieproject bezoeken. In augustus vorig jaar had een buitenlandse bezoeker een pomp ter beschikking gesteld en om het te irrigeren stuk grond nu te kunnen vergroten had men behoefte aan een tweede pomp. Als het enigszins mogelijk was ook een solarsysteem om deze te laten werken. Zoals afgesproken gingen we het systeem bezoeken. Dit is dus sinds augustus vorig jaar in werking en sinds november niet echt in gebruik omdat dit jaar het klimaat zich een beetje normaal gedroeg. Op het strand ontdekte ik echter twee breuken in de nog vrij nieuwe pijpleiding en daar had ik zo mijn bedenkingen bij. Op mijn vraag waarom daar niets aan gedaan werd kreeg ik als antwoord dat er geen geld was voor nieuwe pijpen. Niemand, maar dan ook niemand was op hete idee gekomen om deze gebroken pijpen dan met een plastic zak of iets dergelijks af te sluiten zodat alle pijpen niet met zand verstopt zouden raken. Daar had men niet aan gedacht en dat terwijl er zoveel mannen geen werk hebben en zomaar wat rond hangen. Ook hier kwam ik snel tot een besluit en ga hier niet in meewerken. Omdat het op een afstand ligt heb ik hier sowieso geen overzicht en ik vrees dat het moeilijk bijeen gebrachte geld niet echt goed besteed gaat worden.

Wat gaat er dan gebeuren met het geld dat bijeen is gebracht? U mag het zeggen.Aan iedereen die per bank een bedrag heeft overgemaakt voor irrigatie heb ik verzocht deze website te bezoeken om uit te leggen hoe alles er voor staat. Aan degenen die de voorkeur gaven om hun gedoneerde geld aan irrigatie te besteden stel ik het volgende voor f u vraagt het bedrag dat u hebt bijgedragen terug [en u krijgt dit dan ook door mij terug gestort] of u staat mij toe het geld op een andere manier dan voor een irrigatieproject te gebruiken. Er zijn veel mogelijkheden om dat op een juiste en verantwoorde manier te doen. Sinds het begin van mijn actie helpen we de meest behoeftige families aan maismeel. Wekelijks konden we 20 gezinnen helpen maar aan het eind van deze maand is het daarvoor bestemde geld op en zouden we hiermee moeten stoppen. Dat zou jammer zijn. Er zijn nog steeds veel mensen die hulp hard nodig hebben.

Velen van u weten dat ik al meer dan 10 jaar een project voor kinderen heb dat voor het grootste gedeelte met bijdragen van vrienden en ook door mij persoonlijk wordt gefinancierd. In Afrika kan men met een niet al te groot bedrag veel doen als de uitgaven goed gecontroleerd worden. Er zijn echter nog steeds dinen die we zouden willen doenmaar waarvoor het geld ontbreekt. Ook daar zou ik een gedeelte van het geld voor willen gebruiken. Hierbij denken we aan het organiseren van leerzame avonden voor jongeren van 14 tot 17 jaar. Een voorbeeld hiervan is groepen te starten die met technisch speelgoed, Meccano of het Duitse Eyetech, ervaring in techniek kunnen opdoen. Ook zou er een eerste kennismaking met de computer kunnen worden bijgebracht. Mocht u nog een afgedankte laptop of mobieltje hebben dat u ter beschikking wilt stellen dan houd ik me aanbevolen.

Ik verzeker u dat het door u gedoneerde geld dan op een goede manier gebruikt zal worden. Hiervoor wil ik echter eerst uw instemming hebben. Daarom vraag ik u mij te laten weten of u het destijds door u gestorte bedrag teruggestort wilt zien of dat u mij de vrijheid geeft dit op een andere manier te gebruiken. Het zou fijn zijn als u dit per email [gerritvanengelen@gmail.com of tipezananso@gmail.com] aan mij zou willen laten weten onder vermelding van het bedrag en het rekeningnummer waarvan u dit aan mij hebt overgemaakt. Binen twee weken krijgt u het bedrag dan op uw rekening gestort. Natuurlijk vind ik het prettig als u mij toestaat het bedrag op een andere goede manier te gebruiken maar u beslist zelf of u het daar mee eens bent. Graag hoor ik van u.

Met een vriendelijke groet, Gerrit van Engelen

Het lijkt een rare uitspraak maar voor mij is het op dit moment niet gemakkelijk het bedrag dat is ingezameld voor hulp in Malawi goed te besteden. Zoals bekend is het mijn bedoeling het grootste deel van het bedrag aan irrigatie te besteden. Dit was ook de wens van het merendeel van degenen die hebben bijgedragen. Dit klinkt een beetje negatief maar gelukkig komt er langzamerhand verandering in. Het is een heel verhaal maar ik zal proberen het in het kort duidelijk te maken.

Cape Maclear is een aantrekkelijk dorp om te wonen want het ligt aan een groot meer en er is dus water beschikbaar. Die aantrekkelijkheid brengt echter ook problemen met zich mee want in tegenstelling met de situatie in veel andere dorpen is hier bijna alle grond in privé bezit. Dit maakt het moeilijk een behoorlijk aaneengesloten stuk grond te vinden waarvan de eigenaren allemaal bereid zijn aan een irrigatieproject mee te werken. Er is altijd wel iemand die de zaak niet vertrouwd of wat erger is iemand die probeert er een slaatje uit te slaan. We hebben echter ons best gedaan en de moed niet opgegeven. Het resultaat is dat we nu een groep van 12 vrouwen hebben waarvan hun stuk land bij elkaar ligt samen met een stuk grond van Lingson, mijn manager in de speeltuin. Voor de duidelijkheid: vrouwen doen hier voor het merendeel het werk op het land en zij beschikken ook over de zeggenschap over de familiegrond.

Met deze groep is nu een eerste begin gemaakt en op dit moment lijkt het er op dat dit gaat slagen. In eerste instantie hebben we in onze speeltuin een bijeenkomst georganiseerd om ons plan te verduidelijken. Veel mensen kennen hier het woord irrigatie niet eens. Erg hoopgevend was dat bijna iedereen gekomen was en dat de 2 afwezigen niet zomaar weggebleven waren maar dit wel van te voren hadden gemeld. Erg ongebruikelijk in Malawi! Meestal zijn de vrouwen hier erg verlegen maar binnen korte tijd kwam er toch al een geanimeerd gesprek op gang waarbij heel wat belangrijke onderwerpen aan bod kwamen. Natuurlijk konden wij nog niet overal een duidelijk antwoord op geven. Bij toeval zijn we te weten gekomen dat er in een naburig dorp, Monkey-Bay al een irrigatieproject is opgezet door een katholieke organisatie. Via een goede bekende van me die in Monkey-Bay woont en werkt. Piliran Chalumba, hebben we met die organisatie een afspraak kunnen maken om dit project te bezoeken. We zijn hier al geweest voordat we de bijeenkomst met onze vrouwengroep hadden. We waren toen verrast door de vriendelijkheid waarmee we werden ontvangen maar vooral door de informatie die we daar kregen. Ons werd ook duidelijk dat we daar terecht zouden kunnen voor hulp en advies die ons ook daadwerkelijk werd aangeboden. Deze goede ervaring bracht ons op het idee om met onze groep dit project te bezoeken.

Dit bezoek hebben we ondertussen achter de rug. Een heel groot succes. Iedereen was stom verbaasd dat het mogelijk was om buiten de regentijd gewassen te verbouwen en de mais, kool, zoete aardappelen werden als een wereldwonder beschouwd. Op het project had men zich ook volledig voorbereid op ons bezoek. Vier belangrijke personen waren aanwezig om ons te ontvangen en om heel uitgebreid uitleg te geven. Allereerst de Chairman, Mister Gera. Dit is de man die het dagelijkse reilen en zijlen in de gaten houdt en een redelijke kennis heeft van de belangrijkste zaken betreffende irrigatie en landbouw. Hij vertelde over de eerste opzet van het project en maakte heel duidelijk dat er hard gewerkt zou moeten worden om alles succesvol te laten verlopen. Daarna kregen we een rondleiding van Mevrouw Fales Mera. Zij is de zus van de Chief van dit grondgebied. Zij is lid van de groep sinds het begin en heeft een opleiding gekregen om de anderen te kunnen helpen bij de verbouwing en verwerking van de gewassen. Op mij persoonlijk maakte zij een grote indruk. In een erg interessant verhaal gaf zijn veel informatie aan onze vrouwengroep waarbij vooral diversiteit van gewassen, het minimaliseren van kunstmest en de toepassing van compost naar voren kwamen. Iedereen luisterde met aandacht en men kwam ook met zeer gerichte vragen. Zij bood ook aan ons te zullen helpen als we daar behoefte aan hadden.

Daarna werd de solar installatie bezocht. Dit is in de loop van 11 jaar een groot project geworden en het laat zien dat er wel degelijk mogelijheden zijn. Ondertussen zijn hier meer dan 25 families die er een stuk grond bewerken. Wij zullen het met onze financiën echter veel kleiner moeten opzetten. Tijdens het bezoek werd het voor onze groep wel duidelijk dat er wat mogelijk was. Ook het contact met de vrouwen in Monkey Bay verliep uitstekend en dat resulteerde in een uitbundig zang en dans spektakel op het strand bij de solar installatie. Het lijkt er op dat hier een goede vriendenband gaat ontstaan.

Tot slot werden we voorgesteld aan twee mensen van het ministerie van landbouw. Mister Raphel Kachingwe en Mister Beaton Mpepo. Dit was een verademing. Het bleken echt twee mensen te zijn die wilden helpen. Normaal gesproken staat hier altijd voorop: Wat kan ik er wijzer [financieel] van worden. Het was een verademing dat zoiets deze keer niet eens te sprake kwam. Er werd alleen maar hulp aangeboden. Mister Kachingwe is duidelijk de grote man maar gaf ons de verzekering dat we er op konden rekenen dat Mister Beaton Mpepo ons met raad en daad ter zijde zou staan. We zullen daar zeker gebruik van gaan maken.

Tot slot werd er in de schaduw nog door het hele gezelschap nagepraat over de fijne maar vooral leerzame dag en wij hebben beloofd binnenkort met onze groep terug te komen. We zullen dank als blijk van waardering een soort Bingo organiseren. Sinds enkele maanden doen we dit nu op zondagmiddag en dat is een groot succes.

Ondertussen is er een afspraak gemaakt met een firma die de aanleg van een pomp kan verzorgen. Zij komen begin oktober metingen doen en daarna zal een advies en een offerte volgen. Hopelijk verloopt het vervolg net zo goed als de start die we nu gemaakt hebben.

Ik houd jullie op de hoogte